تحريك تخمك گذاري(Induction)
تحريك تخمك گذاري(Induction) يک نوع درمان دارويي است که در ناباروري اغلب به منظور افزايش شانس باروري و ميزان موفقيت درمان، انجام مي‌شود. داروهايي که براي اين منظور مورد استفاده قرار مي‌گيرد تحت عنوان داروهاي محرک تخمک گذاري ناميده مي‌شوند. با استفاده از اين داروها مي‌توان تعداد و کيفيت تخمک‌ها را ارتقاء داد. این داروها شامل:داروهای خوراکی مانند کلومیفن‌سیترات و لتروزل و داروهای تزریقی مانند هورمون نوترکیب محرک فولیکول یا RFSH،FSH خالص‌شده، گنادوتروپین یائسگی انسان یا HMG و گنادوتروپین جفتی انسان یاhCG است.
در مواردي كه مرد مشكل باروري ندارد و تنها، زن مشكل تخمك گذاري دارد از روش تحريك تخمك گذاری (Induction) استفاده می‌گردد. در این روش درمان، پس از انجام معاينات لازم (آزمايش‌هاي روتين، آزمايش‌هاي هورموني و عكس برداري از رحم براي اطمينان يافتن از بازبودن لوله هاي رحمي) در روز دوم يا سوم قاعدگي خانم، سونوگرافي براي مشاهده وضعيت تخمدان و رحم انجام مي‌گيرد. سپس داروهاي لازم براي تحريك تخمك گذاري توسط پزشك تجويز می‌گردد.
نوع و میزان داروهای مصرفی بستگی به علت نازایی، سن، وضعیت هورمونی روز سوم قاعدگی و پاسخ تخمدان به داروهای تحریک تخمک گذاری دارد. هورمون های مختلف مانند HMG و FSH به صورت تنها یا ترکیبی تجویز می‌شوند. پزشک با انجام سونوگرافی‌های مکرر و درخواست آزمایش‌های هورمونی ( استروژن و LH) اثر این دارو را بر رشد فولیکول‌های تخمدان بررسی می‌کند. زمانی که در تصاویر سونوگرافی اندازه فولیکول‌ها به ۱۸ تا ۲۰ میلیمتر رسید، هورمون HCG برای بلوغ نهایی تخمک تزریق می‌گردد كه نهايتا منجر به تخمك گذاري مي‌شود. پس از دو هفته بيمار براي آزمايش مراجعه مي‌كند.
روش درمانی تحريك تخمك گذاري(Induction)، می‌تواند احتمال بارداری چند قلویی را تا حدود ۱۰% افزایش دهد. داروهای باروری در تحریک تخمدان بسیار موفقیت آمیزند.و حدود ۸۰درصد از زنان در اولین سه ماهه درمان تخمک گذاری می‌کنند.
تحريك تخمك گذاري(Induction) در درمان ناباروری، اصلاح تخمک‌‌گذاری در زنان مبتلا به اختلال تخمک‌‌گذاری و افزایش تعداد و کیفیت تخمک جهت انجام روش‌‌های کمک باروری (ART) مورد استفاده قرار می‌گیرد.