کاتاراکت (Cataract)
کاتاراکت (Cataract) یا آب مروارید، به کدر شدن عدسی چشم گفته می‌شود.
معمولاً عدسی چشم انسان تا چهل سالگی (قبل از ابتلا به پیر چشمی ) مانند یک لنز دوربین عکاسی بصورت خود کار عمل کرده و با تغیر شکل خود مشاهده اجسام دور و نزدیک را به خوبی فراهم می‌کند در واقع تا قبل از چهل سالگی قدرت انعطاف پذیری و شفافیت عدسی چشم معمولاً بسیار ایده‌‌آل است .
عدسی از آب و پروتئین ساخته شده است ، به مرور زمان با افزایش سن ، ترکیب عدسی دچار تغیر می‌شود و تجمع پروتئین‌ها در بخشی از عدسی ، باعث کدورت عدسی و ایجاد آب مروارید (کاتاراکت )می‌شوند.
کاتاراکت (Cataract) به‌عنوان یکی از شایع‌ترین عوامل کاهش بینایی و مراجعه بیماران به چشم پزشک است.
برای درمان کاتاراکت (Cataract)، قبل از انجام جراحی چشمی ، انحنای قرینه با دستگاهی به نام کراتومتر اندازه گیری می‌شود تا عدسی مناسب جهت کاشت درچشم بیمار انتخاب شود. برخی از داروها مانند پرازوسین یا تامسولوسین مانع اتساع (گشاد شدن ) مردمک در حین عمل جراحی چشم بیمار می باشد و ممکن است عوارضی را بعد از عمل در برداشته باشد .
عمل جراحی کاتاراکت (Cataract) معمولاً به صورت سرپایی انجام می‌شود و از قطره برای بی حس کردن چشم استفاده می‌گردد.
مرسوم ترین روش برای درمان کاتاراکت (Cataract) روش فیکوامولسیفیکاسیون است .
در این روش ابتدا یک برش کوچک در کنار قرینه ایجاد می‌گردد و به وسیله یک دستگاه کوچک با فرکانس بالای اولتراسوند، عدسی کدر خرد و از چشم خارج می‌شود. پس از خارج کردن عدسی کدر شده ،یک عدسی مصنوعی از جنس سیلیکون، پلاستیک و یا آکریلیک جایگزین آن می‌کنند این جایگزینی از طریق یک برش حدوداً ۳۶ میلی‌متری انجام می‌شود .این لنز مصنوعی در اکثر مواقع در پشت عنبیه قرار داده می‌شود .انتهای عمل کاتاراکت (Cataract) یک پوشش محافظ توسط چشم پزشک روی چشم بیمار قرار داده می‌شود و بیمار پس از صرف یک استراحت کوتاه مدت از بیمارستان مرخص خواهد شد .لنزهای داخل چشمی مصنوعی ،عملکردی مشابه عدسی طبیعی دارند و نور را بر روی پرده شبکیه متمرکز می‌کنند .
در بیماران مبتلا به کاتاراکت (Cataract) دو طرفه (هر دو چشم )، بین عمل هر کدام از چشم‌ها ، ۱ الی ۳ هفته فاصله زمانی نیاز است.